Łucznik

Łucznik to inaczej osoba, która umie strzelać z łuku. Brzmi banalnie, dlatego niestety wiele osób odrzuca ta klasę, nawet nie spoglądając na jej możliwości. A przecież to jedna z trzech klas podstawowych, i zarazem jedna z najskuteczniejszych. Łucznicy bowiem mogą zaatakować przeciwnika, zanim  ten się do nich zbliży, mogą się kryć i umykać, mogą nawet stanąć do otwartej walki, jeśli tylko jest spełnione kilka warunków. Łucznicy są niczym snajperzy - potrafią tak pokierować strzałą, aby uderzyła w najsłabszy punkt, lub zasypać przeciwnika gradem strzał, które podziurawią go jak sito. Wiele osób uważa też, że łucznicy to ciemnoszara masa "tchórzów", którzy nie umieją nic innego robić w życiu. Od razu powiem, że to stereotyp - łucznicy to wyrafinowani strzelcy z wzrokiem pedanta, którzy nieraz wykazują się większą odwagą aniżeli wojownicy. Ich łuki są specjalnie przystosowane do ról, jakie mają odegrać. Tak więc są wielkie łuki bojowe, miotające śmiercionośnymi strzałami dużego kalibru, jak i małe, poręczne łuki myśliwskie, które stawiają nie na siłę, ale na celność. Ale łuk to przecież nie całe wyposażenie łucznika. ma on przecież jeszcze zestaw co najmniej dwóch noży, którymi może zarówno walczyć w ręcz, jak i rzucać do celu. Poza tym łucznicy nieraz i nie dwa razy korzystają z wszelakich przyborów myśliwskich. W końcu łucznictwo z początku było stosowane do polowań, nie zaś do walk.

Sprzęt łuczników można podzielić na kilka grup: broń biała, broń miotająca i broń ukryta. Do tej pierwszej możemy zaliczyć wszelakie noże i sztylety, jakimi się oni posługują. Służą im one do rzucania, krótkich pchnięć i blokowania wrogich ciosów. Dwa sztylety wsparte o siebie mogą powstrzymać nawet uderzenie miecza! W następnej grupie znajdą się wszystkie łuki, jakimi łucznicy mogą dysponować, to znaczy m. in. łuk bojowy i myśliwski, o których już wspominałem, oraz łuk refleksyjny, mający dwa zagięcia na końcówkach gryfów. Rodzajów łuków są dziesiątki, a więc nie przedłużając więcej chciałbym przejść do trzeciej kategorii. Jest nią broń ukryta, to znaczy wszelkie "asy w rękawie", jakimi może się pochwalić łucznik. Między innymi znajdziemy tam wysuwane z rękawów ostrza, sztylety schowane za cholewą buta czy shurikeny. Ale wśród tych zróżnicowanych akcesoriów znajdziemy również klasyczne wnyki, pułapkę z siecią oraz sidła. Nie zabraknie również wilczych dołów i fletni z zatrutymi strzałkami. Skracając - broń ukryta dale używającemu wiele atutów, między innymi efekt zaskoczenia. Ale niesie z sobą też pewne ryzyko. Zawsze może się zdarzyć, że ofiara wykorzysta broń ukrytą przeciwko jej właścicielowi!

Sprzęt łuczników

Cechy łuczników

Cechą szczególną wszystkich łuczników jest ich duża zwinność. Potrafią z łatwością wspiąć się na drzewo, a następnie czekać w ukryciu na przeciwnika. Wszyscy z nich są też szybcy i w miarę celnie strzelają, chociaż od tego ostatniego bywają wyjątki. Lubią się ubierać na zielono i brązowo, bo z takim kolorem łatwiej ukryć się wśród drzew. Zazwyczaj są to ubrania przylegające ściśle do ciała, aby w razie potrzeby nie krepowały ruchów i dawały swobodę przemieszczania się. Większość z nich nie obwiesza się metalem, który przecież tak dobrze odbija światło i który mógłby zdradzić ich pozycję, zaś noże mają schowane do starannie zapiętych pochew. Łucznicy zazwyczaj są bardzo drobni i szybcy, dlatego też nie jest im łatwo, jeśli już raz zostaną ranni. Spora część przedstawicieli tego zawodu mają wrodzoną bardzo niską odporność na ból - w związku z tym jeśli łucznik zostanie ranny, wynik walki z nim jest niemalże przesądzony.